Zaman henüz evvel ve ahir diye ayrılmamışken
Aşk sonsuzken ve bir sonlunun kalbine düşmemişken
Ben yaşıyorken fakat hayat bulmamışken
Yani kalbimi avuçlarıma almamış ve sıcaklığıyla yandığımı hissetmemişken
Gülleri duymamış,
Aya bakmaya ömür adamamış
Bir kere dahi acziyetime ağlamamış, başımı taşlara yaslamamışken
Kendi yağmurlarımı bilmiyor ve başkalarında ıslanıyorken
Bizden olmayanı öteki yapıyor, ötekinin canını yok sayabiliyor
Böylece gizli bir insanlık katili olabiliyorken
Ben henüz ben olmamışken ve ben demeyi seviyor,
Onu her cümleme baş konuk ediyorken
Kibirle yürüyebiliyor
Birinin yanından tebessümsüz geçebiliyor
İnsanın sorumluluğunu üstlenemiyorken
Bir davam yokken, namaz kılmıyorken
Belki de hiç dua etmemiş
Hüznü gönlüme dem dem işlememişken
Yüzünü yüzüme yeni bir suret
Gönlünü gönlüme inşirah bellememişken
Yani sen yokken
Ne hayatsızmışım
Sen hayatsın bana
Gökyüzünü seninle keşfettim mesela
En sarmaş dolaş halini de duygularımın
Üstesinden gelmeyi korkularımın...
Büyüttüm seni içimde
İlahi el o her zamanki bulut hafifliğiyle attı tohumunu çok derinime
Haddi aştım, her gün ama her gün
Gitgide daha da artan bir istekle ve biraz da seni sen yapan o büyünün etkisiyle
Gözlerinin içine baktım...
Esra Gül Aydın
