Gülbahçe Köyü, Uludağ'ın İnegöl Ovası'na bakan etek kısmında ve İnegöl'ün güneyinde çok engebeli bir yörede bulunmaktadır. Bitki örtüsü bakımından çok zengin ve çeşitlidir. Başta kestane ve kiraz olmak üzere bir çok meyve türü, yetişmektedir.
İnegöl şehir merkezine uzaklığı, 1O kilometredir. 1990 yılı genel nüfus sayımına göre toplam köy nüfusu, 394 kişidir. 2000 yılı genel nüfus sayımına göre ise 89'u kadın ve 109'u erkek olmak üzere toplam köy nüfusu, 198 kişiye düşmüştür.
Yakın çevresinde, Çaylıca, Paşaören, Çayyaka, Sarıpınar, Lütfiye ve İnayet köyleri yer almaktadır. Orman nitelikli bir köyüdür. Geçimi, ziraat ve orman ürünlerine dayanır. Kısmen sebze ve meyvecilik de yapılır. İnegöl ile bağlantısı, Çeltikçi, Hoca Köy güzergahından sağlanır.
Gülbahçe, eski adı Tatavlenon Kome olan antik bir şehrin üzerine kurulmuştur. Eski camii, 2.Abdülhamit dönemi izlerini taşıyan son dönem Osmanlı camilerinden biridir. Köy nüfusu, Kafkas kökenli olup Batum muhacirlerinden oluşur. Halk arasında 93 Muharebesi olarak anılan 1876-1877 Türk- Rus Savaşı'ndan sonra Anadolu'ya gelmişler ve devletçe bu yöreye yerleştirilmişlerdir. Alt kimlik olarak Gürcü'dürler ve Gürcüce konuşmaktadırlar.
GÜNEY KESTANE KÖYÜ
Güneykestane Köyü, İnegöl'ün güneydoğusunda ve Ahi Dağı ile Domaniç Dağları'nın yekdiğerine en çok yaklaştığı yörededir. Bursa, Eskişehir anayolunun, Mezit Boğazı'nı aşarak Bozüyük İlçe sınırlarına ulaştığı bir noktadadır. İnegöl şehir merkezine uzaklığı, 30 kilometredir. 1990 yılı genel nüfus sayımına göre nüfusu, 146 kişidir.2000 yılı genel nüfus sayımına göre ise 57'si kadın ve 65'erkek olmak üzere toplam köy nüfusu, 122 kişidir. Arazisi engebelidir. Orman köyü statüsündedir.
Köy nüfusu, Kafkas kökenli muhacirlerden oluşmuştur. Abhaz köyüdür. Ancak, günü- müzde aldığı göçler ile nüfus, karışmıştır. Geçimleri, ziraat ve tarıma dayalıdır. Orman ürünlerinden de geniş ölçüde yararlanırlar. Az da olsa meyve ve sebze yetiştirilmektedir.Yakın çevresinde, Gedikpınar, Osmaniye, Sulhiye ve Mezit köyleri yer alır. Köy, ismini kestane ağacından almıştır. Bilindiği üzere kestane ağacı, Uludağ yöresine mahsus bir meyve ağacıdır. İnegöl ve Bursa yöresinin ekonomisinde -yıllarca- önemli bir yer tutmuştur.
İnegöl'e bağlı köylerden bir diğerinin ismi de, Kestane Alanı'dır. Ayrıca, bu ismi taşıyan bir çok yöre ve mevki adı da vardır. Ne hazindir ki, son 50 yıl zarfında kestane ağaçlarına gelen sinsi bir hastalık, bu ağaç türünü yok olma noktasına getirmiştir. Teknik gelişmelerin bu kadar ileri bir noktaya gelmiş olmasına rağmen kestane ağaçlarının maruz kaldığı hastalığın teşhis edilerek tedavi yolunun bulunamaması, cidden çok düşündürücüdür. Korkarım yakın bir gelecekte İnegöl yöresinde kestane ağaçlarını değil tıpkı geyik ve ceylan türlerinde olduğu gibi kestane ağacının resim ve simgelerini görmek talihsizliğine düşülecektir..
