TDK'ya göre sepet; Saz, kamış, ince dal veya tellerden, hasır biçiminde örülerek yapılan, genellikle sapı olan, yiyecek ve eşya taşımak için kullanılan kap anlamına geliyor.

Meyvecilik, zeytincilik, balıkçılık, bağcılık, çaycılık, çiçekçilik gibi işlerde ve çeşitli ev ihtiyaçlarını karşılamak için üretilirdi.

Yapıldığı bölgenin ekolojik koşulları sepetin şeklini, örgüsünü ve kullanılacak malzemeyi belirler, kullanım alanı ve amacına göre de tasarımlarında farklılıklar olurdu.

Sepetçilik; dere, göl civarı yerleşim yerleri ve orman köylerinde önem kazanır.

Pazar sepeti, meyve sepeti, yumurta sepeti, çamaşır sepeti, sele, küfe gibi farklı isimler alırdı. Yapımında tahra, testere, keser, bıçaklar, dingil bıçkısı, tezgah gibi aletler kullanılırdı.

Günümüzde yerini plastik kaplar almış olup, sepetler turistik hediyelik eşya olarak üretilmektedir.

Bölgemizde yapılan sepetlerin direkleri çam ve kestane ağacı, çubukları fındık, kestane, ılgın, söğüt, kulpu meşe veya kestanedir.

Fındık yabani fındık, ballık meşesinden sap ve söven olur. Sepetin bölümleri, çubuk, söven, kulp, göze, ağız bağı gibi isimler alır.

Sepetçilik bir el sanatı olup bu sanatla uğraşanların iç dünyalarını da dışarıya yansıtır.

Sepet örgülerindeki zerafet, renk, doku, desen, şekil çeşitlerin de bunu görmek mümkündür. Yapıldığı her yöreye göre çeşitli şekilleri vardır.

İlçemiz Muzal Köyü'nden 1948 doğumlu Halil Ertaş sepetçilik mesleğinin ilçemizdeki son ustasıdır. Bahariye Köyü'nden Osman Acar ve Nevzat İpek tespit edebildiğimiz diğer utsallarımızdır.

Kaynakça : Ali Osman Olgun İnegöl'de Sepetçilik İnegöl Çınarlaraltı İnegöl Belediyesi Kent Müzesi Kültür Sanat Tarih Dergisi Dergisi Eylül 2010 yıl 1 s.1, sayfa 43, kayseri,gov.tr/sepetcilik, http://aregem.kulturturizm.gov.tr/.../sepetcilik-gelenegi.html

RESİM: SEPETÇİ HALİL ERTAŞ