İZZET YILDIZ'IN KÖŞE YAZISI
Hayatta öyle kırılma noktaları vardır ki, aslında yaşamı şekillendiren de o noktaların birleşimidir. Bazen bu noktaları yakalar, hayatımızı pek çok yönden değiştiririz bazen de kaçırır, farklı alanlarda kaybolur gideriz. Öğretmenlik de bu noktalardan biri.
Bir silginin pek çok şeyi değiştirebileceğini, küre-i arzda küçük bir yer kaplasa da ne kadar etkili olduğunu yaşayarak gördük. Her şey Van Edremit ilçesinde Andıç köyünde yaşanan olayla başladı:Eylem ile Dilan'ın hikayesi ile. Belki de 25 kuruş etmeyecek bir nesne bizleri iki aylık bir çalışmaya itti. Bu süreç de yorulduk emek verdik ama tatlı bir yorgunluk ve telaş oluştu içimizde.
İlçe Milli Eğitim ve Kaymakamlıktan alınan gerekli izinlerden sonra görev dağılımı yapıldı, eksikler belirlendi. İnegöl Ticaret Meslek Lisesi öğrencileri bu çalışmaya can-ı gönülden katılarak bizleri fazlasıyla memnun ettiler. Kimi kendi elbisesinden, kimi akrabası, komşusundan alıp getirdiği eşyalarla bu çorbada bizim de tuzumuz olsun dediler.
Bu süreçte beni en çok etkileyen de 9. Sınıftan bir öğrencimizin silgi hikayesini anlattıktan sonra elinde bir poşete konulmuş iki defter ve 5-10 silgi ile gelip "Öğretmenim bunları alın lütfen oradaki kardeşlere gönderirsiniz." sözü oldu. Belki yardımın miktarı azdı ama çocuğumuzun o hissiyatı taşıması ne kadar doğru bir şey yaptığımızı bir kez daha kanıtladı.
Özellikle Belediye Başkanımız Sayın Alinur AKTAŞ Bey projemize her türlü desteği vermekten kaçınmadı. Hem ulaşım hem giyim hem mobilya vb. yardımları sayesinde bu projenin başarıya ulaşmasında emeği geçmiştir. "Umut Eli" derneği aracılığı ile yapılan pek çok yardım bizi fazlası ile mutlu etti. Başkanımız bu projemize o kadar işinin arasında zaman ayırdı ve bizim de çalışmalarımızda güç oluşturdu.
Okulumuz öğretmenleri bu süreçte yardımdan hiç çekinmediler. Bu projede elinden geleni yapmaya çalıştı emeklerini esirgemediler. Müdürümüzden müdür yardımcılarına, öğretmenlere kadar bir ekip çalışmasının ürünü bir eser oluştu. Kıyafet, kırtasiye temelinde çıktığımız bu yolda beklediğimizin üzerinde bir yardımla eksileri tamamladık.
Hediyelerimiz hazır olduğunda Van Edremit Köyü İlkokulu müdürü Osman TEMİZKAN hocamız yaşamış olduğu duyguları şu şekilde kaleme döktü.
"Gazetelere bakarsın, haberleri seyredersin, internette gezinirsin, yazılanları okursun, konuşulanları dinlersin falan...
Ve,
memleketi istediğin an güzelleştirebilmek gibi bir imkanın varmış da sanki bunu yapmıyormuşsun... gibi komik, çocuksu, alay edilesi bir hisse kapılır; önce üzülür, sonra öfkelenir, sonra sertleşir, baktın elinden hiçbir şey gelmiyor.
Yaptığın sadece kendinedir aslında; üzerine hiç de vazife olmayan şeylere kafayı takıp, lüzumsuz sefillerle uğraşıyorsundur, lüzumsuz lüzumsuz tüketiyorsundur kendini...
Sonra bir mesaj gelir
Bursa'nın İnegöl ilçesindeki İnegöl Ticaret Meslek Lisesi'nde görev yapan muallim arkadaşın İzzet hocadır sana seslenen:
"Selam hocam... Çocuklarına yollayacağımız hediyeler hazır sayılır, ikinci dönemim başında göndereceğiz inşallah." der.
Çocuklarıma yollanmayı bekleyen bir oda dolusu hediyenin fotoğrafı da iliştirilmiştir mesajın kenarına.
Güzel kere güzel insan, dostum İzzet hoca, çocuklarımdan Eylem ile Dilan'ın arasında geçip de çapsız kalemimle sizlere anlatmaya çalıştığım hikayeyi, "silgi krizi"ni okumuş öğrencilerine.
Ve o genç çocuklarda nasıl bir gönül varmış ki; benim gibi çapsız bir kalemin kelamından bile etkilenmişler ve mübarek bir teklifte bulunmuşlar hocalarına, "Hocam, kendi aramızda bir şeyler yapıp biz bu çocuklara hediyeler yollamak istiyoruz" demişler.
Sonra iş büyümüş; okulun müdürü ve diğer öğretmen arkadaşlar da sahip çıkmışlar bu temenniye, bir kampanya başlatmışlar, belediye başkanı falan da dahil olmuş işe...
Derken, hediyelerimiz hazır şimdi.
Lafı fazla uzatmayayım.
Ezcümle; bu memleketin çok sayıda alçağı, namerdi, zalimi, kalleşi, hırsızı ve bir de var belki... Evet, var vallahi
Ve evet, bunlar sayıca çoklar da belki... Evet, çoklar vallahi
Ve gene evet, insanın canını çok da sıkıyorlar belki... Evet, çok sıkıyorlar vallahi
Ama bu memlekette İzzet hocalar da var bee
İzzet hocalar, İzzet hocaların öğrencileri gibi kocaman gönüllü çocuklar... Var, onlar da var vallahi
Ve iyi ki var onlar, iyi ki var onlar gibiler...
Mühim not:
Hissettim, mutlu oldum; yakın buldum, paylaşmak istedim.
Osman TEMİZKAN
Van Edremit Andaç Köyü İlkokulu müdürü"
Bu mektuptan sonra çalışmalarımız germekten meyvelerini vermeye başlamıştı. Bizim içimizde de ayrı bir gurur, rahatlık vardı. Şunu bir kez daha anladım ki bu ülkenin öğretmenlere gerçekten çok ihtiyacı var. Bir hamuru şekillendirir gibi öğrencileri şekillendiren ona doğruyu gösteren, yerine göre anne ve/veya baba olan öğretmenler bu ülkenin bir değeridir. Ne mutlu ki bu değeri taşıyan öğretmenlerimize.
.
