Sevdiğince sevilmek boşuna bir umutmuş
Serseri mayın gibi ortada yürek şimdi
Elleri sevmiş o yar kavlimizi unutmuş
Bilmem ki yaşamak mı, ölmek mi gerek şimdi?

Masum hayallerimi gözlerimden çaldı yar
Bende beni bitirdi beni benden aldı yar
Daha dün yanımdaydı uzaklarda kaldı yar
Saadet dedikleri bana çok ırak şimdi

Umudumun harcını hüzünle karıyorken
Hicran labirentinden bir çıkış arıyorken
Denediğim tüm yönler hasrete varıyorken
Bu sevdanın sonuymuş geldiğim durak şimdi

Ettiği tebessüm de yalanmış yalan oldu
Hücumuyla dağıldım yüreğim talan oldu
Sırtımdaki hançeri hatıra kalan oldu
Galipsin zalim felek yakamı bırak şimdi

Faydası olmaz bana tesellinin ikazın
Viranım delilidir gönlümdeki enkazın
Kapısının önüne Hasan'a mezar kazın
Üzerimi kapatsın kazmayla kürek şimdi

Hasan Hüseyin Yılmaz

PİŞTİ KAĞIDI


Sen pişti kağıdı! Kimdir kahreden?
Hangi eller böyle dağıttı seni
Çevirdi her gün bir başka kareden
Değirmen misali öğüttü seni

Sen de bir oyunun parçası oldun
İnsafsız ellerde sarardın soldun
En başta ne umdun sonra ne buldun
Anladım hileler soğuttu seni

Her gün değişik bir oyun oynandı
Her kes hep kazandığına inandı
Aslında kaybeden hep oynayandı
Hayat tecrübeyle eğitti seni

Hasan Hüseyin Yılmaz