Yapma çiçek; tabii çiçek ve bitkilerin karakter ve özelliğini bozmadan veya stilize ederek uygulanmış şeklidir.

Tabii çiçekleri kopya etmek eski zamanlardan beri yapıla gelmiştir.

İlk olarak Hindistan'da yapıldığı görülmüş olup Eski Mısırlılarda renkli keten çiçeklerine rastlanmıştır. Çiçek X. yüzyıldan itibaren Çin'de kadın süsü olarak kullanılmıştır

Yapma çiçek önemli bir el sanatıdır ve yapıldığı gereçlere göre isim alır.

Kumaş, tüy, hamur, metal, deri, kağıt gibi.

Yapma çiçek yapımında; pamuklu, ipekli, sentetik, yünlü kumaşlar kullanılır. Çok geniş bir araç gereç yelpazesi vardır.

Araçlar : El ütüleri, cendere kalıpları (yaprak ütüleri), çivili kumaş kolalama kasnağı, kepek yastığı, fırçalar, küvet, kase, çaydanlık, tüp, makas, toplu iğne, fayans, tanzim kabı, pens.

Gereçler : kumaş, kola, jelatin, plastik tutkal, çiçek boyaları, su, pamuk, köpük (ıstrapor), yosun, yapıştırıcı, tel, krepon kağıdı, hazır tohum, lif, irmik, kükürt, makara ipi, ispirto, alkol

İnegöl'ün ilk yapay çiçekçisi olarak tespit ettiğimiz Pakize Ünlü 1926-2008 yılları İnegöl'de yaşadı.

Yapay çiçek konusunda herhangi bir kurs görmedi, kendi kendine öğrendi.

Kullandığı malzemeler ve eldeki yapay çiçek örnekleri oğlu Mehmet Şakir Ünlü tarafından İnegöl Kent Müzesi'ne bağışlanmıştır.

RESİM: PAKİZE ÜNLÜ, EŞİ ALİ ÜNLÜ, KENT MÜZESİ YAPAY ÇİÇEK BÖLÜMÜ