Kuran-ı Kerim’de geçen sayılardan biri de 70 sayısıdır. Bu yazımızda 70 sayısının geçtiği ayet-i kerimenin tefsirini paylaşacağız
“(Ey Muhammed!) Onlar için ister af dile, ister dileme; onlar için yetmiş kez af dilesen de Allah onları asla affetmeyecek. Bu, onların Allah ve Resûlünü inkâr etmelerinden ötürüdür. Allah fâsıklar topluluğunu hidayete erdirmez.” (Tevbe 80)
Münafıklar Ve Özellikleri
Ayet-i kerimenin ilk muhatabı, Resulullah Efendimiz Hz.Muhammed’dir. (s.a.v) Resulullah Efendimiz (s.a.v) onlar için 70 defa af dilese de Allah’ın asla affetmeyeceğini bildirdiği kişiler; münafıklardır. Münafıklar; yani ikiyüzlü insanlar…
Medine’de görünüşte Müslüman olan aslında kalplerinde inkar ve nifak taşıyanlar… Bunlar camiye geliyorlar, cemaatle namaz kılıyorlar ancak gerçekte Allah’ı ve elçisini inkâr ediyorlar.
Resulullah Efendimiz (s.a.v) Münafıklar hakkında şöyle buyurmuştur: “Münafıkın alâmeti üçtür:1-Konuştuğu zaman yalan söyler.2-Söz verdiğinde yerine getirmez.3-Kendisine bir şey emanet bırakıldığında hıyanet eder”
“70 defa af dilesen de Allah onları asla affetmeyecek.” Tevbe suresi 80
Hz.Musa’nın, halkından seçtiği 70 adamın helak olması üzerine onlar için Allah’tan af dilemesi Araf suresinde geçmektedir. Araf suresi 155
Onlar affedildi. Ancak inkar ve nifakta ısrar edenler affedilmeyecek. Onlar için 70 kez af dilesen de affedilmezler. 70 defa af dilemek…
70 sayısı; Arap dili ve edebiyatında deyim olarak kullanılır ve bir şeyin çokluğunu ifade eder.
Anlamı şudur: Onlar için ne kadar çok af dilersen dile, bunun sayısı ne kadar olursa olsun; Allah onları asla affetmeyecek.
Tebuk Savaşı’nda Münafıkların Fitnesi
Özellikle Tebuk savaşı hazırlıkları zamanında münafıklar, fitne fesat faaliyetlerini artırmışlardı.
Resulullah Efendimiz (s.a.v) ashabı, Romalılarla savaşmak üzere Tebûk gazvesi için hazırlanırken, münafıklar gizlice toplanıyor ve inananlara karşı alay edici konuşmalar yapıyorlardı: “Bunlar, Romalıları Araplar gibi mi sanıyorlar? Yakında Romalılar hepsini esir edip bağlayacaklar”
“Şu Muhammed’e ve yaptığı hazırlıklara bir bakın! Roma’nın kalelerini fethedecekmiş” gibi laflar ediyorlardı.
Tebuk savaşı sürecinde de bu alay ve fitnelerine devam ettiler.
Münafıklar hakkında; “Allah Teâlâ onları maskaraya çevirir ve onlar için acıklı bir azap vardır.”
Tevbe suresi 79 ayet-i kerimesi inince münafıklardan bir kısmı gelerek “Ya Rasûlüllah! Bizim hakkımızda af dileğinde bulun” demişler, Rasülüllah Efendimiz de (s.a.v): “Sizin için af dileğinde bulunurum” demişti.
İşte bu âyeti kerime bu olay üzerine nazil olmuş ve Münafıklar tevbe edip gerçekten iman etmedikçe, Peygamberin af dilemesinin onları kurtaramayacağı belirtilmiştir.
Münafikun suresinde de aynı mesaj verilmiştir: “Onlara: Gelin, Allah’ın Peygamberi sizin için mağfiret dilesin, denildiği zaman başlarını çevirirler ve sen onların, büyüklük taslayarak uzaklaştıklarını görürsün.Onlara mağfiret dilesen de, dilemesen de birdir. Allah onları kesinlikle bağışlamayacaktır. Çünkü Allah, yoldan çıkmış topluluğu doğru yola iletmez.” Münafikun Suresi 5-6
Münafıkların Başı Abdullah B. Übey
Münafıkların başı Abdullah b. Übey ölünce, samimi Müminlerden olan oğlu Abdullah b. Abdullah, Resulullah Efendimiz’e (s.a.v) gelerek, babasını kefenlemesi için gömleğini vermesini rica etti. Resulullah Efendimiz (s.a.v) Abdullah’ın ricasını geri çevirmedi.
Sonra Rasûlullah (s.a.v.)’tan, babasının cenaze namazını kılmasını da istedi. Resulullah Efendimiz (s.a.v) cenazesini de kılmak isteyince, Hz. Ömer (r.a) Resulullah Efendimiz’e (s.a.v) dedi ki: “ Ya Resulallah! Sen bu Allah düşmanının, namazını mı kılacaksın? Halbuki bu münafık... Allah, bunlara af dilemeni yasakladı.”
Bunun üzerine Resulullah Efendimiz (s.a.v) buyurdu ki: “Allah beni, bunlar için af dileyip dilememekte serbest bıraktı. “İster bağışlanmalarını dile ister dileme. Onlar için yetmiş defa af dilesen de Allah onları affetmeyecektir.” Buyurdu. Tevbe suresi 30
Ben, bunlar için yetmişten daha fazla af dileyeceğim.” Resulullah Efendimiz (s.a.v) cenazeye gitti, Abdullah b. Übey’in cenaze namazını da kıldırdı. Cenazesi ile beraber yürüdü ve kabri başında durdu. Ashab-ı Kiram da Onunla birlikte hareket etti. Bunun üzerine şu ayet-i kerime nazil oldu: “Münafıklardan bîri ölürse sakın cenaze namazını kılma” Tevbe Süresi, 84
HÜLASA: 70 istiğfar, 70 af dileği, Kuran-ı Kerim’de ölçüsü konulan bir durumdur. Resulullah Efendimiz de (s.a.v) günde en az 70 defa Allah’tan bağışlanma dilediğini haber vermiştir.
Bu sebeple 70 sayısı; manevi ders, zikir sayısı ve vird ölçüsü olarak dikkate alınmıştır.
Ebû Hüreyre (r.a) demiştir ki: Resûlullah Efendimiz’i (s.a.v) şöyle buyururken işittim: “Vallahi ben günde yetmiş defadan fazla Allah’tan beni bağışlamasını diler, tövbe ederim.”
Resûlullah Efendimiz’in (s.a.v), günah işlemekten korunduğunu, O’nun hiçbir günahı bulunmadığını biliyoruz. Resulullah Efendimiz (s.a.v)bu davranışı ile istiğfarın önemini ortaya koymuş ve bize örnek olmuştur.
Aşk sözlerin kime dair ey Mecnun?
Gönül derdini kim anlar, söyle de bilelim.
Vedud olandır kaynağı gerçek aşkın.
Aşkın elif basını göster de bilelim.
ATB
