17. yüzyılda bir köyde yaşayan insanlar daha rahat yaşayabilmek için iş imkânlarının fazla olduğu bir kente göç etmeye karar verirler. Amaçları yazın yola çıkarak bir sonraki Bahar mevsimine Kent merkezine ulaşmaktır. Oldukça uzun olan yolda birçok sıkıntılarla ve problemlerle karşılaşırlar yolculuk istedikleri gibi gitmez ve kış mevsiminde hep beraber bir mağaraya sığınmak zorunda kalırlar.
Onların böyle bir yolculuğa çıktığını haber alan yetkililer uzunca bir süre geçmesine rağmen hala istedikleri yere gelmediklerini öğrenince arama çalışması başlatırlar. Bulduklarında birçoğu hayatını kaybetmiştir. Hayatta kalanlara baktıklarında ilginç bir durumla karşılaşırlar.
Normalde hasta zayıf ve güçsüz olanların hayatını kaybetmesi gerekirken durum bunun tam tersidir. Aksine tek başına yani aileleri olmadan, akrabaları yakınları olmadan yolculuğa çıkanlardan çoğu hayatını kaybetmiş, zayıf ve güçsüz olmalarına rağmen aileleriyle beraber yolculuğa çıkanlar hayatta kalmıştır. İşte bu durum insanın insana ne kadar ihtiyaç duyduğunu bir göstergesidir.
