Yalnızlık düştü geceme
Sensiz bir başımayım.
Ay ışığı vuruyor solgun yüzüme
Kaldırımlar adımlara döşeli
Şehir aydınlığa sökerken
Sensiz ağırlıyor gül güneşi
Hasret düştü geceme
Sensiz bir soluktayım
Sızı bıçak vuruyor kırık yüreğime
Yıldırımlar yağmura düşeli
Rüzgar ümitlere eserken
Sensiz doğuyor gül güneşi
Sabır düştü geceme
Sensiz bir firardayım
Hüzün mızrap vuruyor bam telime
Mısralar notalara dizeli
Türküler sevdalara okunurken
Sensiz kavuruyor gül güneşi
Ayaz düştü geceme
Sensiz bir soğuktayım
Zemheri vuruyor yanık tenime
Yokluğun fırtına öncesi
Sevdalara boranlar yağarken
Sensiz üşütüyor gül güneşi
Güller düştü geceme
Sensiz bir daldayım
Dikenler vuruyor nazik elime
Bülbüllerin muhteşem sesi
Gonca güller mis kokarken
Sensiz açıyor gül güneşi
