Gözlerin gözüme dokunduğunda,
İçimde bir ateş yanar maralım.
Heyecan yüzümden okunduğunda
Ne bilsin el alem kınar maralım.

Yüreğim çağlayan gözlerim taşkın,
Biraz divaneyim bir hayli şaşkın,
Gözlerin ermektir sırrına aşkın,
Bu dünya aşkınla döner maralım.

Ne kadar müptelan olmuşum meğer.
Seninle bir lahza bir ömre değer,
Gün olur yüzünü görmezsem eğer,
Sanma gözyaşlarım diner maralım.

Yokluğun volkanlar döker üstüme,
Göklerden şimşekler çeker üstüme,
Yıkılır bu şehir, çöker üstüme,
Kalb-i harabımı onar maralım.

Gözümün yaşını gizlediğimde,
Bir düşü film gibi izlediğimde,
Seni ölesiye özlediğimde,
Ne olur bir çare öner maralım.

Adımı her zaman mutlulukla an
Ateş-i aşkındır içimde yanan
Sevme dediğinde tükenir bu can
O vakit ölmeyi dener maralım.
O vakit ölmeyi dener maralım.


HASAN HÜSEYİN YILMAZ