Bahariye Köyü, tarih sahnesindeki yerini 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı sonrasında aldı.
Balkanlar ve Batum'dan aldığı göçlerle kurulan bu köy, Domaniç Dağları'nın kuzey eteklerinde, İnegöl'ün güneydoğusunda yer alıyor.
Köyün çevresinde Hayriye, Saâdet, Hilmiye gibi diğer göçmen köyleri bulunuyor. Ancak Bahariye, orman köyü statüsünde olması ve dar arazilere sahip olmasıyla farklı bir konumda duruyor.
Köy Nüfusundaki Dikkat Çekici Değişim
1990 yılında 167 kişi olan köy nüfusu, 2000 yılında 156 kişiye düşmüş. Bu düşüş, köyden sürekli olarak yaşanan göçlerle açıklanıyor.
Nüfusun çoğunluğunu Osmanlı dönemi göçmenleri oluşturuyor ve bu durum, köyün sosyal yapısını ve kültürel dokusunu şekillendiriyor.
Tarihi ve Kültürel Miras
Bahariye Köyü'nün tarihi ve kültürel mirası, Osmanlı Devleti'nin kurucularından izler taşıyor.
Vakfiye ve tahrir defter kayıtlarına göre, Osman Gazi'nin oğlu Pazarlu Bey ve İnegöl fatihi Turgut Alp'in oğlu İlyas Bey'in bu yörede dirlik sahibi olduğu belirtiliyor.
Ayrıca, tarihi kayıtlarda Bula Melek Karyesi adı, muhtemelen Bahariye Köyü'nün eski adı olarak geçiyor.
Bahariye ismi; baharlık anlamına gelmektedir.
Baharda yaşanılan, baharda gidilen yer anlamındadır. Bağlık, bahçelik ve ağaçlık güzel yer anlamında da bu isim kullanılmaktadır.
Köy Ekonomisi ve Yaşam
Köy halkının geçimi esas olarak tarım ve ormancılığa dayanıyor. Eğitim ve öğretim ise taşımalı sistemle sağlanıyor.
Ancak, köyün küçük ve dar yerleşim alanına sahip olması, hem ülke içinde hem de ülke dışında göç vermesine neden oluyor.
"Bahariye Köyü, tarih boyunca pek çok medeniyete ev sahipliği yapmış, ancak günümüzde göçlerle nüfusu azalmış bir köydür. Bu köy, tarihi ve kültürel mirasıyla gelecek nesillere aktarılması gereken önemli bir değerdir."
Köyün ve çevresinin zengin tarihi, Ölüm Vadisi olarak da bilinen Kazmıt Deresi ve Kazmıt Yaylası gibi dikkat çekici doğal güzellikleri içerisinde barındırması, Bahariye'yi sadece bir yaşam alanı olmanın ötesine taşıyor.
Tarih, kültür ve doğanın iç içe geçtiği bu köy, geçmişten günümüze uzanan bir hikayenin tanığı olarak varlığını sürdürüyor.
Recep Akakuş hocanın kaleminden Bahariye Köyü
BAHARİYE KÖYÜ
Bahariye, bir göçmen köyüdür. 1877-1878 Osmanlı- Rus savaşından sonra Batum ve Balkanlar’dan göç almıştır.
Domaniç Dağları’nın kuzey eteklerinde yer almıştır. Yakın çevresinde Hayriye, Saâdet, Hilmiye köyleri bulunmaktadır.
1990 yılı genel nüfus sayımına göre köy nüfusu, 167 kişidir. 2000 yılı genel nüfus sayımına göre ise 72’si kadın ve 84’ü erkek olmak üzere toplam köy nüfusu, 156 kişiye düşmüştür.Köyden dışarıya göç olmuştur ve bu göç, halen devam etmektedir.
Bahariye Köyü, orman köyü statüsündedir. Arazisi dardır. Köy nüfusu, Balkan kökenli Bulgaristan göçmenlerinden oluşmaktadır.
İnegöl’ün güney doğusunda yer alan Bahariye Köyü’nün İnegöl şehir merkezine uzaklığı 15 kilometredir.
Yöre, tarihî boyutuyla ele alındığında dikkat çekici tespitlere ulaşılmaktadır. Söz gelimi Ölüm Vâdisi diye açıklayabileceğimiz Kazmıt Deresi ve Kazmıt Yaylası, bu yörede yer almaktadır.
Vakfiye ve tahrir defter kayıtlarından, Osmanlı Devleti’nin kurucusu Osman Gâzî’nin oğlu Pazarlu Bey ile İnegöl fatihi Turgut Alp’in oğlu İlyas Bey’in, bu yörede dirlik sahibi oldukları anlaşılmaktadır.
Tarihi kayıtlarda yer alan Bula Melek Karyesi, muhtemelen, Bahariye Köyü’nün eski adıdır.
Günümüzde Bahariye Köyü, küçük ve çok dar bir yerleşim alanına sahiptir. Bundan dolayı ülke içine ve ülke dışına göç vermektedir.
Köy halkının geçimi, tarım ve ormancılığa dayalıdır. Eğitim ve öğretim, taşımalı sisteme göre yapılmaktadır.
Hazırlayan: Ayhan Talha Bayraktar
