GÖNÜLLERDEYİM
Kaybettim kendimi, bulamıyorum.
Sakın sormasınlar bana, nerdeyim
Hiç bir yerde sabit duramıyorum.
Ben artık divane gönüllerdeyim.
Aşmayan ne bilir dağlar ardını.
Gitmeyen bilir mi gurbet yurdunu?
Çekmekten yoruldum hasret derdini.
Vuslata pervane gönüllerdeyim.
Bin bir zulüm görmüş, acıya doymuş,
Dosdoğru bildiği yola baş koymuş,
Başa her geleni mevladan saymış,
Çilekeş virane gönüllerdeyim.
Şu koskoca dünya fanidir boştur.
Ona gönül vermek beyhude iştir.
Aslolan sevgiyle, aşka gidiştir.
Küsmüşüm cihane, gönüllerdeym.
İçi dışı farklı pişkin yüzlerden,
Kibirli zatlardan, fettan gözlerden,
Bıktım ham laflardan, sahte sözlerden.
Kaçış bir bahane, gönüllerdeyim.
Lafı güzaf duysam, yüksek perdeden,
Mahcup olur ruhum, ürperir birden.
Kelamı kibarı ruha nakşeden.
Artık şairane gönüllerdeyim.
Eminim, yanmışım, kül olmuş ciğer.
Boşa avunmuşum yıllarca meğer.
Bir gönül kazanmak, dünyaya değer.
Ben artık şahane gönüllerdeyim.
Emin Yıldız
23.10.2020 İnegöl
GÖRDÜM
Vicdanlı yüreklerde açarken binbir çiçek
Nadide gönüllerde, nadide güller gördüm
Her biri diğerinden, mucize kadar gerçek
Dağlarda kardelenler, vadide güller gördüm
Kâinatın hayrına beslenen emellerin
Her notadan bir nağme çıkaracak tellerin
Toprağa tohum saçıp, maharetli ellerin
Yeşerttiği, boy veren ekinler, ciller gördüm
Ünsiyet hasıl olup, yaygınlaşınca selam
Muhabbet koyulaşır, dilleri süsler kelâm
Kanı kaynar insanın birbirine vesselam
Bülbülü mest edecek, şakıyan diller gördüm
Yürekten yüreklere muhabbetler taşarken
Severek birbirini, mutlu mesut yaşarken
Mutluluklar derlenip, sevinçlerle coşarken
Yüzlerde tebessümler, etekte ziller gördüm
İnsanlar geçer gider, izleri unutulmaz
İyilikle kötülük, asla eşit tutulmaz
Kâinat, kötülükler yüzünden huzur bulmaz
İnsanlıktan nasipsiz, nice reziller gördüm
Fıtrattan ayrılmazsa kul düşer mi darlığa
Aydınlık yolda yürür, düşmeden karanlığa
Birlikte yol alırsa, zor mu var insanlığa?
Varmaya ant içilmiş, uzak menziller gördüm
28 Aralık 2021
Emin Yıldız
