Taha Kerem yazdı

İSTEMEM

Gittin ama gitmedi hasretin içimde

İstemem taamı sensiz canımı bile

Sokaklara çıkmam karanlık görünür

İstemem sılayı sensiz İstanbul’u bile

Ah ederim gözyaşı dökerim ardından

İstemem huzuru sensiz gülmeyi bile

Sensiz her insan yüktür ruhuma

İstemem dostu sensiz cananı bile

Ayrılık hüznü ile yaralıdır Kerem

İstemem devayı sensiz şifayı bile

GİBİ

Oldu aşkım Kerem Aslı’ya âşık gibi

Gönlüm Yandı ateşteki Pervane gibi

Ben de mecnunum Leyla bana yar

Hayali Dolanır önümde gölgem gibi

Silindi nazarımdan yardan gayrısı hiç

İsminle Ruhuma düğüm atılmış gibi

Rüzgarına kapılan bir yaprak gönlüm

Koparılıp koklanmayı bekleyen gül gibi

Şiirimin güzeli can Kerem’in sevdiğidir

Gündüz güneşim gece dolunayım gibi