Emin Yıldız yazdı
Vicdanlı yüreklerde açarken binbir çiçek
Nadide gönüllerde, nadide güller gördüm
Her biri diğerinden, mucize kadar gerçek
Dağlarda kardelenler, vadide güller gördüm
Kâinatın hayrına beslenen emellerin
Her notadan bir nağme çıkaracak tellerin
Toprağa tohum saçıp, maharetli ellerin
Yeşerttiği, boy veren ekinler, ciller gördüm
Ünsiyet hasıl olup, yaygınlaşınca selam
Muhabbet koyulaşır, dilleri süsler kelâm
Kanı kaynar insanın birbirine vesselam
Bülbülü mest edecek, şakıyan diller gördüm
Yürekten yüreklere muhabbetler taşarken
Severek birbirini, mutlu mesut yaşarken
Mutluluklar derlenip, sevinçlerle coşarken
Yüzlerde tebessümler, etekte ziller gördüm
İnsanlar geçer gider, izleri unutulmaz
İyilikle kötülük, asla eşit tutulmaz
Kötülükler yüzünden, kâinat huzur bulmaz
İnsanlıktan nasipsiz, nice reziller gördüm
Fıtrattan ayrılmazsa kul düşer mi darlığa
Aydınlık yolda yürür, düşmeden karanlığa
Birlikte yol alırsa, zor mu var insanlığa?
Varmaya ant içilmiş, uzak menziller gördüm
