Uzaklaşırken ruhum
Katlanarak yığılıyorum yere
İnce bir kâğıt
Kat yerleri belli
Boş bir un çuvalı
Ellerim kayıp gidiyor tutamıyorum
Kapanmıyor parmaklarım
Bırakma demek istiyorum
Açılmıyor dudaklarım
Gittikçe büyüyen bir boşluk beliriyor içimde
Kaplıyor beni boşluk, uzadıkça sınırlarıma
İçimden inliyorum, kimse duymuyor.
Ben de duymuyorum
Ama biliyorum.
Boşluk sesime ulaştı
Şimdi gırtlağıma
Koca bir silgi gibi silip süpürüyor
Bakınca içime karşı ayan oluyor
Bütün renklerimi kaybettim
İç çekişlerimi- heveslerimi
Göz süzüşlerimi- dualarımı
Aldanışlarımı kaybettim kahredişlerimi
Gülüşümü -derin dalışlarımı
Hayallerimi kaybettim, en saçmasını dahi
Heveslerimi kaybettim gizli saklı
Sabırsızlıklarımı kaybettim- fesatlıklarımı
Secdemi kaybettim- gözyaşımı
Koca bir boşluktu en son gördüğüm
Kapımı çalmadan geldi
Kapımı çarpıp gitti ÖLÜM!
FATMA PİŞKİN
