Yolunda türaptır bütün vücudum
Ömrümü uğruna adarım canan.
İşte ellerinde benim mevcudum
Ben senin sevdiğin kadarım canan.
Gamzende dünyalar benim olarak
Yeter ki sen bana tebessümle bak
Saadet denilen duyguyu ancak
Dizinin dibinde tadarım canan.
Canan diyorum da, sen bana cansın
İzin ver bu gönül aşkınla yansın
Dost düşman adını adımla ansın
Kaderinle olsun kaderim canan.
Beni sevmen için şayet gerekse
Kalbimi yarıp bak niyet gerekse
Aşkın için eğer diyet gerekse
Gözümü kırpmadan öderim canan.
Gönül sarayımda sensin tek ece
Dev gibi dertlerim yanında cüce
Mehtabın koynunda mutlu her gece
Sen yokken bitmiyor kederim canan.
Bakışın ilkbahar mevsimi gibi
Hoş sedan bir keman taksimi gibi
Vazgeçmem aşkından; Nesimi gibi
Soyulup yüzülse bu derim canan.
Hasan Hüseyin YILMAZ
CANIM YANIYOR
El ayak çekilip gece olunca
İçimde uyuyan dert uyanıyor
Umudun renkleri bir bir solunca
Ellerim üşürken canım yanıyor..
Değerim yokmuş hiç yar nazarında
Satmışım gönlümü aşk pazarında
Kırılıp döküldüm her azarında
Gözyaşım taşarken canım yanıyor..
İki büklüm çöküp acı içinde
Düştüm her gecenin saat üçünde
Cevapsız sorular neden niçinde
Yaramı deşerken canım yanıyor..
“Divane” denerek kondu tanılar
Değişmez hakkımda artık kanılar
Olur olmaz yerde senli anılar
Aklıma düşerken canım yanıyor..
Halime ibretle bakıyor eller
Hicrana hapsetti dikenli teller
Kahrımdan gözümde çağlayan seller
Boyumu aşarken canım yanıyor..
İdam et fermanım dilinden olsun
İlmeğim saçının telinden olsun
Yeter ki ölümüm elinden olsun
Ben sensiz yaşarken canım yanıyor....
Hasan Hüseyin YILMAZ
