İnanması çok zor; düş gibi bir şey.
Bulutlar üstünde yol aldı gönül.
İmkânı olmayan iş gibi bir şey
Arı dokunmamış bal aldı gönül.
Sayende diniyor gönül sızısı
Yüzüme gülüyor alın yazısı
Halimi anlamaz belki bazısı
Güllerin içinden gül aldı gönül.
Elimden bırakmaz oldum resmini
Dilimden düşürmez oldum ismini
Özledikçe görmek için cismini
Saçından hatıra tel aldı gönül.
Sığmam hiçbir yere coşar taşarım
Sensiz ölürüm ben senle yaşarım
Dağları delerim çöller aşarım
Ferhat’tan Mecnun’dan el aldı gönül.
Kan damarda coşkun ile akıyor
Göz nereye baksa sana bakıyor
Aşkın lisanıyla her dem şakıyor
Seherde bülbülden dil aldı gönül.
Ruhum sen oldun yar, can özüm sensin
Sensin tek dileğim, her sözüm sensin
Başka bir yolu yok tek çözüm sensin
Umuttan tutacak dal aldı gönül.
Benim etrafında dönen pervane
Benim gece gündüz yanan divane
Bilemez olmuşum dert ne deva ne?
Sonunda bir garip hal aldı gönül.
Hasan Hüseyin YILMAZ
ELLERİMDE SİGARA
Damarımda nikotin çağlayan Niagara
Köpük köpük döküldüm ellerimde sigara
Dumansız gitmez diye çay kahve hep bahane
İçerken keyif verir; zannedersin şahane.
Daha biri bitmeden uzanıp diğerine
Ard ardına dumanı çekersin ciğerine.
Hiç kimseye bu kadar sadakat duyamayız
Kör şeytana bu kadar kolayca uyamayız.
Öksürür tıksırırım tüter kültablasında
Katranı ciğerimin hem de tam ortasında
Damarın tıkanacak kanın kirlenecektir
Sen sigara yaktıkça hayatın sönecektir.
Sakın ateşe verme kendi geleceğini
Sanma duman çekerek bir gün güleceğini.
Hepimiz biliriz de bile bile içeriz
Ondan vaz geçmeyiz de kendimizden geçeriz
Dert bitirmez sigara yeni dertleri açar
Sağlık elden gitti mi öyle kalırsın naçar.
Biri kötülük etse yıkarım da bendimi
Kendim para vererek öldürürüm kendimi.
Hasan Hüseyin YILMAZ
