Merhaba İnegöl'ün güzel insanları! 
İnegöl'ün tarih ve kültürüne dair yazılarımıza devam ediyoruz.

Soğukdere Köyü:

İnegöl’ün güneydoğusunda, Uludağ ve Domaniç Dağları’nın birbirine yaklaştığı bir noktada yer alan Soğukdere Köyü, adeta doğanın bir sanat eseri. Engebeli ve parçalı bir arazide kurulu olan köy, baltalık meşe ormanlarıyla çevrili. Bölge, tarım ve ziraatla geçimini sağlarken, kısmen meyve ve sebze yetiştiriciliği de yapılıyor.  

Eski adı Kazıklı olan köy, 1960’lı yıllarda Soğukdere adını almış. Tarihi, 93 Muharebesi olarak bilinen 1876-1877 Türk-Rus Savaşı’ndan sonra bu topraklara yerleştirilen Balkan kökenli göçmenlere dayanıyor. Türkçe konuşan halk, köklerini Anadolu’ya taşırken geleneklerini de yaşatıyor. 1990’da 214 olan nüfusu, 2000 yılında 182’ye düşmüş olan köy, İnegöl’e sadece 14 kilometre mesafede bulunuyor.  

Sulhiye Köyü: 

İnegöl’ün güneydoğusundaki Mezit Boğazı’nda yer alan Sulhiye Köyü, geçmişte Islahiye/Uzunbarış nahiye merkezini oluşturan mahallelerden biri olarak biliniyor. Daha sonra bağımsız bir köy statüsü kazanan Sulhiye, Kafkas kökenli, Gürcü asıllı bir nüfusa sahip. Halk, hem Türkçe hem de Gürcüce konuşarak kültürel zenginliklerini koruyor.  

Orman köyü olarak bilinen Sulhiye’nin ekonomisi, kısmen orman ürünleriyle, kısmen de tarım ve ziraatla şekilleniyor. Dere yataklarında kavak yetiştiriciliği de dikkat çekiyor. Köyün güneyinde antik şehir kalıntıları, bölgenin tarihsel zenginliğine işaret ediyor. 1990 yılında 345 olan köy nüfusu, 2000 yılında 242’ye düşmüş. İnegöl’e uzaklığı ise 28 kilometre.  

Sultaniye Köyü

Ahî Dağı’nın doğu ucuna yakın bir noktada bulunan Sultaniye Köyü, doğal güzellikleri ve tarihiyle kendine özgü bir yerleşim yeri. Çok engebeli ve parçalı bir arazide kurulu olan köy, baltalık meşe ormanlarının arasında gizlenmiş. Akarsuların azlığı nedeniyle kuru tarım ve ziraat öne çıkarken, hayvancılık da geçim kaynakları arasında yer alıyor.  

Kozer Köy ve Kürtler Konak adlarıyla da bilinen Sultaniye, 93 Muharebesi sonrası Balkanlardan göç eden Türk asıllı göçmenlerin yerleştirildiği bir köy. 1990’da 416 olan nüfusu, 2000 yılında 335’e düşmüş. İnegöl’e 29 kilometre uzaklıkta olan köy, çevresindeki Kocakonak, Özlüce ve İhsaniye gibi yerleşimlerle ulaşım ağına bağlanmış durumda.  

Her biri farklı coğrafyaların, kültürlerin ve tarihin izlerini taşıyan bu köyler, İnegöl’ün zengin mirasının birer parçası. Geçmişin göç hikâyeleriyle dolu bu topraklar, hem yaşayanlarına hem de ziyaretçilerine farklı bir zaman dilimini hissettiriyor.

Sıradaki yazımızda görüşmek üzere! Yaşam sevinciniz eksik olmasın!