Blöfünü yaptı bize de kader
Oynuyor en zalim kozunu Gözdem
Sevda ki insanı aklından eder
Bilebilmek lazım dozunu Gözdem
Açıkça diyemem eğer sorarsan
Cevabı bilirsin akıl yorarsan
Kalbimin içine girip ararsan
Orada bulursun izini Gözdem
Gönlümün sırrını ele veremem
Köz olur yanarım küle veremem
İfade edemem dile veremem
O vakit kaybeder gizini Gözdem
Kimseyi koyamam kimse yerine
Kimseye bağlanmam körü körüne
Can feda ederim seven birine
Ne demek çekemem nazını Gözdem
Bir zaman ben de çok gözyaşı döktüm
Tenha köşelerde yıkıldım, çöktüm
Yalnız gecelerin kahrını çektim
Bilirim ayrılık sızını Gözdem
Kedere büründüm çileyle doldum
Perişan yaşadım sersefil oldum
İnan ki sayende yeniden buldum
Hayatın tadını tuzunu Gözdem
Gönlüme misafir olup gelişin
Vefakâr hallerin,kıymet bilişin
Samimi gözlerin, sıcak gülüşün
Eritti kalbimin buzunu Gözdem
Kederin,çilenin bilme adını
İyinin, güzelin çıkart tadını
Mutlu ol, hayattan al muradını
Senin olsun ömrün uzunu Gözde’m
Olmasın hiç kuşkun kalmasın tasan
Sensiz bir hayatı neylesin Hasan
Varlıkta kendini arayan insan
Sevmekte bulurmuş özünü Gözde’m
AŞKIN GÖZLERİMDEN OKUNUR
Aşkın ile sınandım gözlerinle test oldum
Âkıbetim ortada körkütüğüm mest oldum.
Sarhoş etti ruhumu gizlerinin esrarı
Bitmek bilmez gönlümün seni sevmek ısrarı
Buzdan dağlar olsa da eritir güzelliğin
Bulutların üstünde yürütür güzelliğin
Sana âşık olmakla yücelir benim şânım
Sen yüzüme bakmazsan bil beni perişânım
Büyü müdür yaptığın, huyun mudur bu senin?
Âb-ı hayat bahşeder bir içimi bûsenin.
Sen düşlerde peşinden koşup durduğum o ses
Sen sanki bir masaldan çıkıp gelen prenses
Peri gibi bir çehre, kirpik sende kaş sende
Böyle motif görmedim en nâdide desende
Ne zaman ki gözlerin gözlerime dokunur
Bir bengü aşk coşkusu gözlerimden okunur.
Hasan Hüseyin YILMAZ
