Anne -baba ile ilgili Kur'an'ı Kerim'de bir çok ayet vardır. Şöyle buyuruyor Rabbimiz: -"Biz insana anne babasına en güzel şekilde davranmasını önemle emrettik..."(Ahkaf,15).

-"Rabbin yalnız kendisine kulluk etmenizi ve ana-babaya iyilik yapmanızı kesin olarak emretti. Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlılık çağına erişirlerse sakın onlara “Öf!” bile deme, onları azarlama, onlara gönül alıcı tatlı ve güzel söz söyle"(İsra,23).

   Resulullah'a (sav) bir genç gelerek cihada gitmek istediğini söyler.Resulullah ( sav) ona:-"Annen baban sağ mı?" Diye sorar.Genç " Evet" deyince, Resulullah efendimiz (sav) -" Senin cihadın anne ve babana bakmaktır.Git onlara hizmet et" buyurdu.

   Anne babalar hiç bir zaman çocuklarının kötülüğünü istemezler.Küçük yaşta bizlere yaptıkları tavsiyelerin hikmetini o yaşta anlayamazsak bile ileriki yaşlarda onların ne kadar değerli tavsiyeler olduğunu anlarız.

   İşte aşağıdaki hikaye buna bir örnektir.

"Babamın sürekli "şikayetleri" nedeniyle babamın evinde yaşamaktan hoşlanmayan bir evlattım. Bana her zaman şunu söylerdi:

“Kullanmıyorsanız pervaneyi kapatın”

“Kimsenin olmadığı odada televizyon açık. Kapat şunu!”

"Kapıyı kapatın"

“Bu kadar suyu israf etmeyin”...

     Babamın beni bu küçük şeylerle rahatsız etmesi hoşuma gitmiyordu.

     Bir gün bir iş görüşmesi için davet aldım. Şöyle düşündüm: “İşi alır almaz bu kasabayı terk edeceğim. Bir daha babamın şikâyetini asla dinlemeyeceğim.”

    Evden çıkarken babam bana bazı tavsiyelerde bulundu: “Size sorulan sorulara çekinmeden cevap verin. Cevabını bilmiyorsanız bile güvenle konuşun."

    Görüşme yerine geldiğimde kapıda koruma olmadığını fark ettim.

Kapı dışarıya açıktı, muhtemelen geçen ya da girenleri rahatsız ediyordu.

Babamın sözlerini hatırlayarak kapıyı kapattım ve ofise girdim.

Yolun her iki tarafında da güzel çiçekler görebiliyordum ama bahçıvan kapıyı açık bırakmıştı ve hortumdaki su akmaya devam ederek su yola taştı. Daha sonra hortumu  kaldırdım ve ihtiyacı olan diğer bitkilerin yakınına yerleştirdim.

   Yavaş yavaş merdivenleri çıktım, saat sabahın 10'u olmasına rağmen ışıklar hâlâ yanıyordu, muhtemelen önceki geceden kalmaydı.

Sonra babamın sözleri aklıma geldi: “Neden ışığı kapatmadan odadan çıkıyorsun?” Artık benim de duyabileceğimi düşündüm. Bu düşünceden rahatsız olsam da  uzanıp ışığı kapattım. (DEVAM EDECEK İNŞALLAH!)

ABDÜLVASİH DURAN