Kararmış bulutlara tutunuyorsa gözlerim
Daralmış, dağılmış hüzün çekiyorsa içim
Göğsümün tam ortasında can çekişen benim
Yarab! Bir inşirah ver, çok ama çok acizim!
Gaflet rüzgârlarına kapılıyorsa hayallerim
Kibirden bükülemiyorsa secdeye dizlerim
Kalbimin tam ortasında can çekişen benim
Yarab! Bir inşirah ver, çok ama çok acizim!
Söken şafağın ellerinden tutmuyorsa ellerim
Bahçemde ektiğim açmıyorsa mor güllerim
Nefesimin tam ortasında can çekişen benim
Yarab! Bir inşirah ver, çok ama çok acizim!
Seherde öterken bülbüller susuyorsa dillerim
Masivaya dalıp boş geçiyorsa siyah gecelerim
Hayatımın tam ortasında can çekişen benim
Yarab! Bir inşirah ver, çok ama çok acizim!
Yarab! Ben pişmanım dirilmektir isteğim
Gözyaşı döküyorum affedilmektir dileğim
Merhametine, rahmetine muhtaç olan benim
Yarab! Bir inşirah ver, çok ama çok acizim!
ALİ ZİYA
İSYAN
Öfkem diri şimdi
İsyan büyüttüm içimde
Kardeşlerimiz katlediliyor gözler önünde
Öldürülenler
Hep Hira dağının İnsanları
Medeniyet mi? Dünyanın kör yarasaları!
Kan
Ve gözyaşı dolu dünyanın iliklerinde
Barış ve huzur ne zaman, hangi devirde?
Masumlar
Öldürülürken seyreden ki sen!
Ey insan! Çekip git artık bu gezegenden
Ey Dünya!
Suskun bağrındaki yaşayan insanlık
Hani Kutsaldı ya insan! Yaratılan şahane varlık!
Nasıl seyredersin zulmü?
Dünyada insan değilmisin ki sen
Birşey yapamıyorsan eğer, artık git bu gezegenden
İnsanım!
Utanıyorum şimdi bu zavallı halimden
Elimden bir şey gelmiyor ki, isyanım var dilimden
Yarab! Affet
Bağışla bizi duyarsızlığadır isyanım
Zalimlere direniştir en büyük Davam ve cihadım
