Bilindiği gibi büyüklerimiz tekniği iyi veya kötü kullanma ile ilgili olarak hep bıçak örneği verirlerdi.Derlerdi ki bıçak doktorun elinde (ameliyat için) bir şifa kaynağı ,katilin elinde ise bir cinayet aracıdır.Belki basit bir örnekti ama anlatmak istediğimiz bir şeyi çok güzel ifade ediyordu.

Tekniğin her çeşidi için bu örnek geçerlidir.Faydalı bir şekilde kullanıldığı takdirde insanlık için rahatlık ve fayda getirir ancak amacının dışında kullanılırsa her zaman zarar getirir.

Günümüzde hayatı kolaylaştıran tekniklerden birisi de şüphesiz telefonun icat edilmesidir.Eski zamanı anlatan filimler de gördüğümüz gibi haberleşme için ya güvercinin ayağına bir kağıt bağlanıp istenilen yere uçurtulurdu veya hızlı bir süvari fermanı alıp günler sonra yerine ulaştırırdı.

Çok şükür o sıkıntılar bitti.Telefon icat edildikten sonra oturduğumuz yerde her yere ulaşabiliyoruz.Hatırlayacağınız gibi önce ev telefonları icat edildi.Bu çok büyük bir ilerlemeydi.Herkesin evinde ev telefonu yoktu.Eve telefonu alabilmek için senelerce PTT'den sıra için haber beklenirdi ve de pahalıydı.Ev telefonları zırt pırt sebepler için de kullanılmazdı.Ancak önemli ve zaruri durumlarda kullanılırdı.Yani telefonla dakikalarca konuşup vakit geçirmek mümkün değildi.

Ev telefonlarından kısa bir zaman sonra cep telefonları ortaya çıktı.İlk çıktığında cep telefonları sadece konuşma ve mesaj için kullanılırdı,fazla fonksiyonları yoktu.Bu nedenle ev telefonunda olduğu gibi sadece ihtiyaç halinde kullanılırdı ve kimseyi meşgul etmezdi.

Cep telefonları zaman ilerledikçe modernleşti.Buna ek olarak her türlü oyun ve eğlenceyi de içinde barındırır hale getirildi.Adı cep telefonu olan bu araç elden düşmeyen oyun ve eğlence aracı haline getirildi.

Tabii ki bu durum bir çok zararları da beraberinde getirdi.Özellikle başta gençler olmak üzere bir çok insanın zamanının büyük bölümünü bununla geçirme durumuna getirdi.Akla hayale gelmeyen zararlara sebep olmaya başladı.

-Araba kullananlar hem araba kullanıyor hem de telefonla konuşarak kazalara sebebiyet vermeye başladı.

-Aynı arabada yolculuk yaptığın yanındaki kişinin cep telefonuyla yolculuk boyunca bitmeyen lüzumsuz konuşmaları kafanızı şişiriyor ve sinirlerinizi bozuyor hale geldi.

-Ziyarete gittiğiniz arkadaşınızın bitmeyen telefon konuşması yüzünden hiçbir şey konuşmadan kalkmak zorunda kalıyorsunuz.

-Cep telefonları o eski güzel ve edep içindeki dini sohbetlerin bile tadını kaçırdı.Sohbet başlar başlamaz çalınan ve konuşulan telefonların yüzünden sohbetin motivasyonu uçup gidiyor.

-Camide bile huşu içerisinde namaz kılamaz hale geldik.Namazda çalınan ve bir türlü susmayan müzik sesi namazın huşuunu da kaçırır hale geldi.

-Ve en önemlisi gençlere ve çocuklarımıza verdiği zararlar.Sosyal medya üzerinden gençlerimizin milli ve manevi değerleri yok olma tehlikesiyle karşı karşıyız.

-Evde anne-baba ve eve gelen akrabalar birbirleriyle sohbet ederken evin genç delikanlısı veya genç kızı kenarda cep telefonuylal oynuyor,aile kültüründen kopar hale geldi.

-Yolda yürüyen gençler kulaklarında kulaklık ellerinde cep teflonuyla etrafa bakmadan caddeyi geçerken arabaların altında kalacak kadar çevreden habersiz hale geldiler.

-Gece geç saatlere kadar cep telefonuyla oynayan gençler ertesi gün uykusuz kalıyor,okula ve işine zamanında gidemiyor duruma geldiler.

-Öğrencileri sınıfta dersten kopartıp masanın altında bununla oynar hale getirdi.Böylece eğitime büyük bir darbe vuruldu.Çocuklarımız ilim ve bilgiden uzaklaşan bir nesil haline geldi.

-Çocuklarımız artık terbiyesini,kültürünü bizden değil yabancı kültürün etkisindeki internet ve sosyal medyadan alıyor.

Değerli anne- babalar ve saygıdeğer yetkililer!

Durum çok vahim bir noktaya doğru gidiyor:Eğer bir şekilde cep telefonunu kullanmayı kontrol hale getiren bir proje üretmezsek,inanın neslimiz ve değerlerimiz yok olacaktır.

UNUTMAYIN:Bir çoğumuzun farkında olmadığı ve başta gençlerimizin beynini uyuşturan ve adeta modern bir uyuşturucu tipi haline gelen cep telefonu ne yazık ki artık cep telefonu olmaktan çıkıp elden düşmeyen bir ' El Telefonu' haline geldi.

Abdulvasih DURAN